Αγαπημένο μου ημερολόγιο
Σήμερα ξύπνησα πολύ πρωί γιατί έπρεπε να ετοιμάσω το κολατσιό μου, γιατί θα πήγαινα στο θέατρο του Διονύσου, όπου πραγματοποιούνται θεατρικοί αγώνες προς τιμή του θεού Διόνυσου. Οι παραστάσεις θα κρατούσαν ως το βράδυ.
Όταν έφτασα υπήρχε ελάχιστος κόσμος, αλλά μετά από λίγο το θέατρο γέμισε. Ήρθαν άρχοντες, περίοικοι, νέοι, παιδιά, ακόμη και δούλοι. Οι επίσημοι, οι ιερείς και οι κριτές κάθονταν στις μπροστινές θέσεις, ενώ οι γυναίκες ψηλά ψηλά στις κερκίδες. Κι από εκεί ακούνε πολύ καλά, αφού το θέατρο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να ακούγεται ακόμη και μια καρφίτσα που πέφτει.
Σε λίγο η παράσταση άρχισε. Οι θεατρικοί αγώνες είχαν ξεκινήσει με τραγωδία. Οι θεατές είχαν μείνει άφωνοι από τον τρόπο που έπαιζαν οι υποκριτές, από τα κοστούμια που φορούσαν και από τα σκηνικά. Οι ηθοποιοί φορούσαν ρούχα σκουρόχρωμα και είχαν χειροποίητες μάσκες που έδειχναν τη θλίψη και τον πόνο που ένιωθε ο ήρωας.
Στο θέατρο επικρατούσε απόλυτη ησυχία, γιατί όλοι είχαν εντυπωσιαστεί. Το ίδιο κι εγώ ένιωθα πολύ συγκινημένη.
Παρουσιάστηκαν δυο τραγωδίες στη σειρά και αμέσως μετά ξεκίνησε μια κωμωδία. Οι υποκριτές φορούσαν τώρα χαρούμενα ρούχα. Ήταν φανταχτερά και ό,τι έλεγαν ήταν αστείο και προκαλούσε το γέλιο στους θεατές. Όλοι γελούσαν και χειροκροτούσαν.
Οι κριτές αποφάσισαν πως καλύτερο έργο ήταν οι Όρνιθες του Αριστοφάνη. Εγώ ενθουσιάστηκα. Πιστεύω κι εγώ ότι ήταν το καλύτερο.
Κατά το βραδάκι όλοι φύγαμε μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη. Σίγουρα και του χρόνου στη γιορτή του Διόνυσου θα ξαναπάω για να παρακολουθήσω πάλι τους θεατρικούς αγώνες.
Παρασκευή Μαντζ. - Τάξη Δ`
Σήμερα ξύπνησα πολύ πρωί γιατί έπρεπε να ετοιμάσω το κολατσιό μου, γιατί θα πήγαινα στο θέατρο του Διονύσου, όπου πραγματοποιούνται θεατρικοί αγώνες προς τιμή του θεού Διόνυσου. Οι παραστάσεις θα κρατούσαν ως το βράδυ.
Όταν έφτασα υπήρχε ελάχιστος κόσμος, αλλά μετά από λίγο το θέατρο γέμισε. Ήρθαν άρχοντες, περίοικοι, νέοι, παιδιά, ακόμη και δούλοι. Οι επίσημοι, οι ιερείς και οι κριτές κάθονταν στις μπροστινές θέσεις, ενώ οι γυναίκες ψηλά ψηλά στις κερκίδες. Κι από εκεί ακούνε πολύ καλά, αφού το θέατρο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να ακούγεται ακόμη και μια καρφίτσα που πέφτει.
Σε λίγο η παράσταση άρχισε. Οι θεατρικοί αγώνες είχαν ξεκινήσει με τραγωδία. Οι θεατές είχαν μείνει άφωνοι από τον τρόπο που έπαιζαν οι υποκριτές, από τα κοστούμια που φορούσαν και από τα σκηνικά. Οι ηθοποιοί φορούσαν ρούχα σκουρόχρωμα και είχαν χειροποίητες μάσκες που έδειχναν τη θλίψη και τον πόνο που ένιωθε ο ήρωας.
Στο θέατρο επικρατούσε απόλυτη ησυχία, γιατί όλοι είχαν εντυπωσιαστεί. Το ίδιο κι εγώ ένιωθα πολύ συγκινημένη.
Παρουσιάστηκαν δυο τραγωδίες στη σειρά και αμέσως μετά ξεκίνησε μια κωμωδία. Οι υποκριτές φορούσαν τώρα χαρούμενα ρούχα. Ήταν φανταχτερά και ό,τι έλεγαν ήταν αστείο και προκαλούσε το γέλιο στους θεατές. Όλοι γελούσαν και χειροκροτούσαν.
Οι κριτές αποφάσισαν πως καλύτερο έργο ήταν οι Όρνιθες του Αριστοφάνη. Εγώ ενθουσιάστηκα. Πιστεύω κι εγώ ότι ήταν το καλύτερο.
Κατά το βραδάκι όλοι φύγαμε μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη. Σίγουρα και του χρόνου στη γιορτή του Διόνυσου θα ξαναπάω για να παρακολουθήσω πάλι τους θεατρικούς αγώνες.
Παρασκευή Μαντζ. - Τάξη Δ`
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου